Όταν μιλούσε ο παλιάτσος στον ληστή
Κι αναρωτιόμουν τι να θέλει να του πεί
Για μια διέξοδο που πρέπει να βρεθεί
Για τους εμπόρους που μας πίνουν το κρασί.
Όταν εξάγγελος μας ήρθε από μακριά
Κι έφερε νέα που ήταν όλα μια ψευτιά
Μου είπε πρόσεχε αλλάζουν οι καιροί
Οι τελευταίοι ίσως γίνουν αρχηγοί.
Κτυπάω την πόρτα του παράδεισου να μπω
Στην καταιγίδα καταφύγιο να βρω
Και μιαν απάντηση που ψάχνω από παλιά
Φυσάει ο άνεμος την παίρνει μακριά
Τώρα που πέφτει αυτή η άγρια βροχή
Και το καράβι στο λιμάνι δε θα μπει
Είμαι σαν πέτρα που κυλάει στο πουθενά
Μα είναι ο θεός απ την δικιά μου τη μεριά
Τώρα στις πίσω μου σελίδες βλέπω φως
Κι αντί να μεγαλώνω γίνομαι μικρός
Τις νύχτες ύπνος να με πιάσει δεν μπορεί
Κι ακολουθάω έναν τρελό τυμπανιστή.
.
Ένα τραγούδι μια βραχνή φωνή
Ένας αρχάγγελος που πάτησε στην Γή
Πήρε τις λέξεις και έχτισε βουνά
Να σκαρφαλώνω να κοιτάζω μακριά