Τι κι’ αν μου κόψεις τα φτερά,
εγώ δε θα λυγίσω.
Κι’ όσες κι’ αν είναι οι μαχαιριές,
πάλι θα ξαναζήσω.
ΡΕΦΡΑΙΝ
Έτσι είμαι εγώ σαν ανεμώνα,
που ζει μονάχα το χειμώνα.
Βρέχει, χιονίζει πάνω στο χώμα,
μα εγώ σαν βράχος αντέχω ακόμα.
Τι κι’ αν αρχίσω απ’ το μηδέν,
έχω ψυχή κι’ αντέχω.
Στη μοναξιά μου συντροφιά,
την περηφάνια έχω.