Σε σκοτεινούς διαδρόμους μεσ’ τ’ ονειρό μου μπήκα
και το πρωί σαν ξύπνησα δίπλα μου δε σε βρήκα
λιμάνια, τρένα και σταθμούς θα κλείσω να μη φύγεις
και μια ζωή γιά μια στιγμή δε γίνεται να σβήνεις
Γιά μια στιγμή που ξόδεψα σ’ ένα φιλί παράνομο
μιά αγκαλιά στο τίποτα που σκόρπισε στον άνεμο
σε πλήγωσα και η αυγή νύχτα μου ξημερώνει
κάποια στιγμή ζαλίζεσαι και η ζωή θολώνει
Μην κάνεις βήμα πουθενά και πίσω σου μ’ αφήσεις
σκέψου πως είμαστε παλιά την πόρτα πριν να κλείσεις
η πίκρα δε γιατρεύεται το χωρισμό σα νιώσεις
κάτσε και σκέψου μια στιγμή ίσως το μετανοιώσεις