Αναστενάζω και πηδά, αίμα απ’ το γελεκάκι μου,
(με τον οχτρό μου αγκαλιά σε είδαν κοριτσάκι μου.)
Χτυπάν το ξύλο τα καρφιά, τον έρωτα σταυρώσαμε,
(στην πίκρα και στην ερημιά αχ τη ζωή μας δώσαμε.)
Πες μου ποιος είναι ο φονιάς, που μ’ έριξε στην άβυσσο,
(σε σκέφτομαι να περπατάς μαζί του στον Παράδεισο.)