Ὁ ἥλιος καὶ τὸ φεγγάρι συμφωνήσανε τὰ δυό,
νὰ σὲ κάνουν τέτοια νέα, νὰ μαραίνεις κάθε νιό.
Τ᾿ ἀπεφάσισα νὰ γίνω στὴν Ἁγιὰ Σοφιὰ κουμπές,
νά ῾ρχονται νὰ προσκυνᾶνε μαυρομάτες καὶ ξανθές.
Ἂν ἐσὺ δὲ μοῦ τὸ δώσεις τὸ φιλὶ ποὺ σοῦ ζητῶ,
θὰ σ᾿ τὸ πάρω μὲ τὸ ζόρι κι ἂς μὲ φέρουνε νεκρό,
τέσσερις θὰ μὲ περάσουν ἀπ᾿ τὴν πόρτα σου νεκρό.
Ἄσπρη, μαρμαρένια βρύση, πῶς κρατᾶς κρύο νερό,
ἔτσι κι ἐγὼ ὑποφέρω τῆς ἀγάπης τὸν καημό.