Δώδεκα χρόνια έκανα
Κόκλα, Παλιά Στρατώνα,
στο Μεντρεσέ και Κάρκουλα
άλλα πέντ’ έξι χρόνια.
Της φυλακής τα σίδερα,
της φυλακής τα τείχη,
εκάνανε το στήθος μου
παντοτινά να βήχει,
Σαν το μπουμπούκι ήμουνα
στη φυλακή που μπήκα
κι έχασα τα νιάτα μου
και γέρος πια εβγήκα.
Σαν το λωλό παραμιλώ,
κανένα δε γνωρίζω
και σαν το έρημο πουλί
στους δρόμους τριγυρίζω.