Ένα κορίτσι μόνο του
που η νύχτα το `χει πάρει
ξηλώνει έναν έρωτα
μαζεύει ένα κουβάρι
Ένα κουβάρι κόκκινο
στα πόδια της γλυστράει
στη σκάλα τρέχει γρήγορα
και στην αλήθεια πάει
Μόνο η αγάπη, μόνο η αγάπη
πια την αλήθεια πονά
Μόνο η αγάπη, μόνο η αγάπη
μπορεί να σκίσει βουνά
Ένα μαχαίρι μόνο του
σε μια μικρή κουζίνα
καρφώνει ανελέητα
τον τελευταίο μήνα
Δίπλα σποράκια πεπονιού
και φλούδες μαραμένες
και δέκα λέξεις μαχαιριές
παντοτινά γραμμένες
Μόνο η αγάπη, μόνο η αγάπη
πια την αλήθεια πονά
Μόνο η αγάπη, μόνο η αγάπη
μπορεί να σκίσει βουνά
Έρημος είναι ο έρωτας
έρημος είναι ο πόνος
και η αρρώστια της ψυχής
ο φωτεινός του θρόνος
Μέχρι την άκρη του γιαλού
την έφερε το νήμα
κανείς δεν το περίμενε
τόσο μεγάλο κύμα
Μόνο η αγάπη, μόνο η αγάπη
πια την αλήθεια πονά
Μόνο η αγάπη, μόνο η αγάπη
μπορεί να σκίσει βουνά
Μόνο η αγάπη, μόνο η αγάπη
πια την αλήθεια πονά
Μόνο η αγάπη, μόνο η αγάπη
μπορεί να σκίσει βουνά
ναναναναναννα