Λόγια που κι αν είπαμε μείνανε μισά,
φύγαν, ξεχαστήκανε τόσο βιαστικά,
βιάστηκα κι εγώ να κλείσω σε μιαν εκδρομή,
της ζωής μου της χαμένης τη διαδρομή.
Κι ούτε μια φωτογραφία έχω να κρατώ,
ένα γέλιο, ένα ψέμα, όνειρο κι αυτό,
κι ούτε μια φωτογραφία να χαμογελάς,
μ’ έναν τρόπο μαγεμένο χρόνια με κρατάς.
Λόγια που δεν είπαμε κι όμως τα χρωστώ,
ύστερα χαθήκαμε κι ούτε ευχαριστώ
που ίσως να στο χρώσταγα όσο ένα φιλί,
μια ελπίδα ευτυχίας πάλι είναι πολύ.
Κι ούτε μια φωτογραφία έχω να κρατώ,
ένα γέλιο, ένα ψέμα, όνειρο κι αυτό,
κι ούτε μια φωτογραφία να χαμογελάς,
μ’ έναν τρόπο μαγεμένο χρόνια με κρατάς.