Τίποτα δεν άκουσα για σένα
το καλοκαίρι δεν περνάει από εδώ,
νόμιζα θα μ’ έπαιρνες κι εμένα
στα σκοτεινά σου τα νερά να κοιμηθώ.
Χώματα και άνεμο σηκώνεις
και πηδάς μπροστά μου στη φωτιά,
μα σαν ξημερώσει μετανιώνεις
πάντα εμείς οι δύο χωριστά.
Τίποτα δεν ήθελα να μάθω
και το φεγγάρι ετούτο βγαίνει σε κακό,
φέτος τις γιορτές δε θα σε ψάχνω
κι ας μείνει πάλι το τραγούδι μου λειψό.
Χώματα και άνεμο σηκώνεις
κι έχεις μαζεμένα τα μαλλιά,
μπαίνεις μες στο φως και το χρυσώνεις
πάντα εμείς θα ζούμε χωριστά.