Ένα αμήχανο χαμόγελο σου τάζω
μα πριν σ’ το στείλω, αδιάφορα περνάς,
κάνω ένα βήμα, μα στο δεύτερο βουλιάζω,
όταν σε βλέπω μ’ έναν άλλο να μιλάς.
Αμετανόητα δικός σου,
που ζω παράνομα στο χτες,
τη μια να θέλω τον χαμό σου,
την άλλη, αγάπη, να με λες,
ένας απρόσκλητος που μπαίνει στ’ όνειρό σου
και ψάχνει, μάταια, ανύπαρκτες στιγμές.
Δεν έχω δύναμη ν’ αντέξω την ζωή μου,
ούτε διάθεση καμμία, να σκεφτώ,
στον κρύο τοίχο που ακουμπάω το κορμί μου,
δε θα με πείραζε να πέθαινα εδώ.
Αμετανόητα δικός σου,
που ζω παράνομα στο χτες,
τη μια να θέλω τον χαμό σου,
την άλλη, αγάπη, να με λες,
ένας απρόσκλητος που μπαίνει στ’ όνειρό σου
και ψάχνει, μάταια, ανύπαρκτες στιγμές.