Είπα, η ζωή έχει γίνει πια ένα βάρος,
άδειασ’ η ψυχή κι απ’ το λιγοστό της το θάρρος,
είπα, στη ζωή μου, δεν έχω κάπου ν’ ακουμπώ,
ράγισε η φωνή μου και τότε είπες "είμ’ εδώ".
Είπα, η ζωή μ’ έχει κάνει πια να φοβάμαι,
πάνε οι καιροί που `χαμε καρδιά να τολμάμε,
είπα για τους δρόμους που κλείσαν δίχως να τους δω,
έσκυψα τους ώμους και τότε είπες "είμ’ εδώ".
Είπα, η ζωή ξέρει, μοναχά, να μας λιώνει,
κι από την αρχή, βιάζεται, θαρρείς, να τελειώνει,
είπα, δε μου δείξαν χαρές για να τις θυμηθώ,
δάκρια με πνίξαν και τότε είπες "είμ’ εδώ".