Έτσι όπως σε είδα ν’ ανάβεις το τσιγάρο
πάνω στο κατάρτι να καις τον ουρανό
πετροχελίδονο, κόβεις τον Αύγουστο στα δυο
να χωρέσεις στου χρόνου τη χαραγματιά
Τότε θυμήθηκα, που λες
στις παιδικές σου ζωγραφιές
κείνον τον ήλιο τον πεντάφωτο
Λίγο πριν βασιλέψει
στα νερά να γαληνέψει
πέφτει σ' ένα βράχο
που 'μοιαζε με σύννεφο
Βάφει κόκκινη τη Δύση
λίγο πριν να ξεψυχήσει
φαίνεται σαν ψέμα
σαν ηλιοβασίλεμα
Έτσι όπως σε είδα ψηλά να φτερουγίζεις
φως να πλημμυρίζεις, να καις το δειλινό
πετροχελίδονο, στήνεις το δίχτυ στον καιρό
κυνηγώντας της άνοιξης αστροφεγγιά
Τότε θυμήθηκα, που λες
στις παιδικές σου ζωγραφιές
κείνον τον ήλιο που λαμπάδιασε