Σε βουνοκορφή από τσιμέντο και μπετό
καμαρούλα μια σταλίτσα κρύβει τον πομπό
σκορπισμένα τα βινύλια
κι άρωμα από βανίλια
βγαίνει απ’ τον καημό.
Και τραγούδια στα αυλάκια τούτο καρτερούν
για ταξίδια να κινήσουν, ταίρι για να βρουν
από τα κλειστά πατζούρια σπίτι σου να μπουν
"σ’ αγαπώ" να πουν!
Κι ο έρωτάς μου θα μπαρκάρει στο καράβι του
με πειρατική σημαία στο κατάρτι του
και στα ερτζιανά θα πλεύσει
κι ίσως κάποτε γιατρέψει
το σαράκι του.
Τη στιγμή που θα διαβάζεις πλάι στο πορτατίφ
την αγάπη μου θα νιώσεις με κιθάρας ριφ
μακριά να μην τη διώξεις κι έχει ζυμωθεί
με πικρό κρασί.