Είναι ο κόσμος που το ζω
Σαν θέατρο σκιών
Είναι η ζωή μου φυλακή
Ένας χορός μες την βροχή
Είναι το σπίτι αδειανό
Σαν θέατρο σκιών
Πια χαρά και που να βρω
Σένα παγκάκι ακουμπώ
Για λίγο να ξεκουραστώ
Ποιος να μιλήσει και γιατί
Έτσι που γίνανε οι καιροί
Όλοι φοβούνται την αφή
Του θανάτου αφορμή
Είναι τα μάτια σου τα δυο
Σαν θέατρο σκιών
Που ποτέ δε θα τα δω
Μπαίνω και βγαίνω στο χορό
Δίχως ντάμα και σκοπό
Μα που θα βγάλει η ζωή
Σε παραμύθι η γιορτή
Είναι ο κόσμος που το ζω
Σαν θέατρο σκιών
Μια λυπημένη αναπνοή
Γιατί ότι ζω ακόλουθη
Και ότι ζω το ξέρω εγώ
Κοιτάμε φεύγω από δω
Φεύγω και πάω για να βρω
Της ζώνης μου το σκοπό
Σαν θέατρο σκιών
Οι κρύες νύχτες της σκοπιάς
Καθόλου δε με συγκινάς
Τότε που έκλαιγα εγώ
Εσύ ήσουν μάλωνε για αυτό
Δε θέλω πια να σε κοιτώ
Αφού για σένανε πονώ