Σε σπίτι σκοτεινό
για πες μου πως να ζήσω
χωρίς να βλέπω φως
πως θέλεις να επιζήσω
Σου λέω δεν μπορώ
είμ’ άνθρωπος κι εγώ
κουράγιο που να βρω
να σε διεκδικήσω
Δεν πρέπει να σε δω
λυπάμαι δεν μπορώ
μου κάνεις πια κακό
δεν πρέπει άλλο να σε δώ
Μαζί τόσο καιρό
κρυφά και φοβισμένα
μιλάς για υπομονή
με μάτια δακρυσμένα
κι εγώ που σ’ αγαπώ
χωρίς εγωισμό
το βλέπω κι ας πονώ
πως όλα είναι χαμένα
Δεν πρέπει να σε δω
λυπάμαι δεν μπορώ
μου κάνεις πια κακό
δεν πρέπει άλλο να σε δώ