Πολλές φορές σε βρίσκω και σε χάνω,
Πετάω κέρμα... κύκλοι στο νερό
Όπως το σκάει μια νότα από το πιάνο,
Και ψάχνει στίχους στο Λυκαβηττό...
Σ’αναζητώ στις άγραφες σελίδες,
Σε τοίχους που πλαγιάζουν οι μπογιές
Σ’αυτούς που χάνουν εύκολες παρτίδες,
Και στις σκοπιές τις συνοριακές...
Αταξίδευτο τραγούδι... Αταξίδευτο...
Του πεντάγραμμου αγγελούδι... Απονήρευτο...
Σε κυνηγάω την πρώτη του Απρίλη,
Στα μονοπάτια της υποτροπής
Στη γαλαρία που φωνάζει: “Ρε Βασίλη,
Για πες μας τον κουρσάρο, να χαρείς...”
Στα υπεράνω κάθε υποψίας,
Και στο άδειο βλέμμα των πολιτικών
Στα παραρτήματα της πολυκατοικίας,
Στα ανάποδα της τύχης αυτογκόλ...
Αταξίδευτο τραγούδι... Αταξίδευτο...
Του πεντάγραμμου αγγελούδι... Απονήρευτο...
Μεσάνυχτα στα μπαρ της μαζικής ανίας,
Τρυπώνω σε οινοπνεύματα διαλογής
Στην άδεια τσέπη μιας ποιητικής αδείας,
“Και φίλα με και μη μας δει κανείς...”
Στα σύρματα που κρέμονται γυμνά καλώδια,
Στα αδέσποτα χωρίς αφεντικό σκυλιά
Στα αζήτητα της μόδας και στα κατευόδια,
Στις άγονες γραμμές του πουθενά...
Αταξίδευτο τραγούδι... Αταξίδευτο...
Του πεντάγραμμου αγγελούδι... Απονήρευτο...