Όσοι τα βράδια μόνοι τους
κρυφά το αμάξι παίρνουν
και μες στου δρόμου τη βουή
στο άγνωστο πηγαίνουν.
Όταν περνούν μεσάνυχτα
όσοι τα ζούνε μόνοι
χάνονται μες στο άγνωστο
κρατώντας το τιμόνι.
Είναι εκείνοι π’ αγαπούν
και δεν μπορούνε να το πουν
κι απ’ την αγάπη ήσυχα
ποτέ τους δε θα κοιμηθούν.
Όσοι τα βράδια χάνονται
πιο πέρα κι απ’ την πόλη
κρύβονται μες στ’ αμάξι τους
να μην τους δούνε όλοι.
Όταν περνούν μεσάνυχτα
όσοι τα μάτια κρύβουν
καράβια βλέπουνε στο νου
που φεύγουν κι αρμενίζουν.