Μόνος εδώ σ’ένα σπίτι αδειανό
με τη σκιά σου μιλώ κι απόψε πάλι
Τέτοιες στιγμές σε κρατούσα αγκαλιά
δίναμε όρκους και φιλιά τώρα σκοτάδι
Λείπεις κι η ζωή μου τώρα είναι άδεια
λείπεις και δεν έχω ύπνο πια τα βράδια
ό’τι αγγίζω σε θυμίζει και σπάει η καρδιά
Λείπεις κι η ζωή μου τώρα είναι άδεια
έχω ανάγκη τα φιλιά σου και τα χάδια
δεν μπορώ να συνηθίσω τόση μοναξιά
Δε μ’αγαπάς σ’άλλους έρωτες πετάς
κι εγώ δεν έχω καρδιά μεσ’το κορμί μου
Πήρες το φως κι ο ήλιος μοιάζει θαμπός
και βρήκε θέση ο καημός μεσ’τη ψυχή μου