Δεν είναι αργά, κάποιος υπάρχει,
η άμμος πάντα πέφτει κι όταν την κρατάς σφιχτά.
Δεν είναι αργά κάποιος θα μάθει,
κράτα μου το χέρι, μια καρδιά χτυπά.
Δεν είναι αργά κάποιος θα ξέρει
τι είναι αυτό που μένει όταν η ώρα δεν περνά.
Στον μεγάλο ουρανό που σιωπά,
ένα άσπρο χαρτί είναι ακόμη,
σαν υπόσχεση τώρα αντηχεί.
Σε περιμένω τόσα χρόνια
σ'ένα δρόμο που όλοι περνούν,
για να πεις την λέξη του κόσμου,
μα όλα φτάνουν αργά πριν ξανά
γίνουν κύκλος να ζει το όνειρο μου,
σ'ένα δείλι ζωγραφιστό
μια αγκαλιά, τα χρυσά του μάτια.
Προσμένω μια επιστροφή,
μία πτήση που θα έρθει όπως πρώτα.
Μα τι είναι αυτό, ένα αστέρι που πέφτει;
Είναι η χαρά που από παιδί κυνηγάς και πάντα ξεφεύγει.