Δέντρο εγώ και εσύ φθινόπωρο
που μου αφήνεις τα κλαδιά γυμνά.
Τρέχω να κρυφτώ στο όνειρο.
Στο όνειρο που με ξαναγεννά.
Σου κάνω ένα δώρο.
Σου αδειάζω το χώρο,
δεξιά.
Εκεί που κοιμόμουν.
Εκεί που πνιγόμουν,
άντε γεια.
Φταίω εγώ που σε λογάριασα
σαν νησί που σώζει ναυαγούς.
Μα εσύ σαν άγρια θάλασσα
με πετάς σε βράχια και γκρεμούς.
Σου κάνω ένα δώρο.
Σου αδειάζω το χώρο,
δεξιά.
Εκεί που κοιμόμουν.
Εκεί που πνιγόμουν,
άντε γεια.