İki koçak bir meydana koşanda
Ağzı gemli küheylan coşanda
Gün batarken kan gövdeyi aşanda
Titreşir yerle gök er sedasından
Cenk gününde döğüş olur can kokar
Şehitlerden ılgıt ılgıt kan akar
Muhanet de gelmiş duldadan bakar
Utanmaz mı hançerinin taşından
Yükseklerde olan alçağa inmez
Yiğit oğlu yiğit eşeğe binmez
Arkasın çevirip yüzünü dönmez
Yaralanır sıfatından döşünden
Köroğlu'yum kılıç vurdum kalkana
Muhannet de eksik olmaz bahana
Koç yiğiti doğuramaz her ana
Ödlek düşman korkar onun leşinden