Ne uzak söyleceklerim, nede yakın
Ortasında yazıyorum sana hayatın
Nereden başlasam diyecek yaşa gelmedim ama
Nerede kalmıştık diyeceğim yaşı çoktan geçmişim
İnandıklarımı sol cebime, hayallerimi avucumun içine sıkıştırmışım
Son baharın kokusu çoktan gitmiş üzerimden
Ne muhabbetin tadı kalmış sofrada ne de sakinin rakısı
Koy saki koy, koyda zengin gözüksün masamız
Bu gece mühim anlatacaklarımız, anlatırız anlatırız
Sana ortaköy sahilden yazıyorum bu yazıyı
Kış ortasında yaz bekleyen çocuklar gibiyim
Sırtımı bir ağaca dayadım köprüye bayrak oldum
Bana İstanbulu anlatma, ben zaten İstanbul'um
O işler öyle olmuyor işte, yol göründü mü tutana aşk olsun
İlla yaşayacağız bi çetrefil, dalga dümen
Ya biri vuracak tekmeyi, ya da sen tepetakla düşecen
Kaldıranın varsa ne ala, yoksa vay haline gün geçmez bu gurbet ellerde
Yol demişken aklıma geldi de 96 model Doğan SLX de ezberledim ben o şarkıları
Babamın aldığı Mahsuni kasetleriyle geçti yolculuklarımız
Bozulan kasedi kalemle düzelten çocukluğuz biz
O yüzden içimizde kaldı Müslüm babanın yazdıkları
Kimse farkında değil olanların, kimse
İlerde hatırlayınca işte bu, babamın bana tek mirası
İlk şarkı söylediğim gün geldi aklıma Ankara konur sokakta
Küçük kafeler vardı orda, çıkar şarkı söyler yazları harçlık yapardık kendimize
İnsanlar sevince okul zamanı, hafta sonları da girdi işin içine
Yaz deyince kışları Muğla sıcakmıdır acaba demiştim bir arkadaşa
O da bana Bodrum Muğla'da değilmiydi la demişti
Okulu kazanınca öğrendik Bodrum Muğla'ya 1 saatmiş
O arkadaşa selam söyleyin bura en çok yağmur yağan ikinci memleketmiş
Hayaller suya düştü yine nene burada iş vermedi kimse bize
Açta kalmadık ama doyuramadık gönlümüzden geçenleri
O vakit sokaklar çağırdı beni sınırsızlık derler Muğla'da sahne ettik kendimize
İş çıkarma başımıza demeden doldu taştı millet yol değişti, kış geldi
Ankara'dan bir haber, gitme vakti geldi Muğla Selam ve Sevgiler
Birini toprağa verince kaybettiğini anlamıyorsun bence
Mezarına gitmek gelmiyor içinden inandığın gibi oluyor herşey
O kömürlükte gözleme yapıp sakızını yemenisine koyan kadın olarak kalıyor sende
Canım yanarken yaktığın ağıtlar kulağımdan gitmiyor nene
Torunun hergün şarkılar söylüyor bize
Sana ortaköy sahilden yazıyorum bu yazıyı
Ne uzak söylediklerim, nede yakın
Ortasında yazıyorum sana hayatın
İnandıklarımı sol cebime, hayallerimi avucumun içine sıkıştırmışım
Bir ara hatırlatta konuşalım bukadar değildi anlatacaklarım