Sere serpe yatıyordu önümüzde pişmanlık
Aylardan Eylül'dü örttük üstünü
Yaşıyormuş gibi yaptık seviyormuş gibi değil
Kanadıkça içimizden sakladı yüzümüz gülümsedik kaderimize
Ne sevmeyi bildik biz ne sevilmeyi bu hayatta
Varsa yoksa marifet bildik hep kaybetmeyi
Öyle bir yol ki gittiğimiz nereye sapsak hüzne çıkıyor
Ama yaşamak dediğin kimisine ölümü öğretiyor
Pusu kurmuş bekliyordu önümüzde pişmanlık
Bir ucundan tutu verdik örttük üstünü
Yaşıyormuş gibi yaptık seviyomuş gibi değil
Kanadıkça içimizden
Sakladı yüzümüz gülümsedik kaderimize
Ne sevmeyi bildik ne sevilmeyi bu hayatta
varsa yoksa marifet bildik hep kaybetmeyi
Öyle bir yol Ki gittiğimiz nereye sapsak hüzne çıkıyor
Ama yaşamak dediğin kimisine ölümü öğretiyor