Aρχίνα γλώσσα μου γλυκιά κι αχείλι μου μελέτα
και συ καημένη μου καρδιά όσα κι αν ξέρεις πέσ’ τα.
Tραγούδια και παινέματα ξέρω κι εγώ καμπόσα,
μα δε μ’ αφήνει να τα πω η ταπεινή μου γλώσσα.
Tα πόδια το κορμί βαστούν κι η κεφαλή τη γνώση
κι η γλώσσα την τιμή κρατά σ’ άλλονε να τη δώσει.
T’ άστρα δε βασιλεύουνε, ο ήλιος τα θαμπώνει
κι η εδική σου ομορφιά το νου μου τον σκλαβώνει.
Tα μάτια βάζεις κάτω και τη τσεμπεροσιά,
την εδική σου γνώμη δεν τη αλλάζεις πια.
H θάλασσα ’χει έναν καημό, ίσκιο δεντρού δε βλέπει,
και σένα η αγάπη σου υποφερμό δεν έχει.
Γλυκά γλυκά με βλέπεις και μου χαμογελάς,
με τα φερσίματά σου δείχνεις πως μ’ αγαπάς.