Ο Γιάννης ο Φονιάς
Μ’ ένα καράβι απ’ τα Χανιά είχε σαλπάρει
Ο Γιάννης ο σεβντάς
Με τα μακριά του τα κανιά πώς με σταμπάρει
Με κυνηγάει από δω
Με κυνηγάει από κει
Και με λιγώνει
Και κάποια νύχτα ζοφερή
Στην κάμαρά του τη στενή
Με καταφέρνει δίχως αχ και βαχ και όχι
Ω, μαμά, ω, μαμά, ω, μαμά
Το Γιάννη το Φονιά με πάθος αγαπάω
Ω, μαμά, ω, μαμά, πώς πονάω
Αλλά μ’ αρέσει του Γιαννάκη η μπουνιά
Ο Γιάννης ο Φονιάς
Και το φιλί του με μπιζού εξαργυρώνει
Τους φίλους του κερνά
Και στα σκυλάδικα τα βράδια μαχαιρώνει
Τρέχω ξοπίσω του, τρελή
Πλαγιάζω με τον δικαστή
Μην τον δικάσει
Να του αλλάξω εγώ μυαλό
Δεν το πιστεύω ομολογώ
Και την καρδιά μου μια βραδιά θα κομματιάσει
Ω, μαμά, ω, μαμά, ω, μαμά
Τον Γιάννη το Φονιά τον χάνω ένα βράδυ
Ω, μαμά, ω, μαμά, στο σκοτάδι
Ένας φονιάς μου ξεκοιλιάζει το φονιά