Απόψε θα μιλήσουμε μαζί
εγώ κι εσύ
κι αν ούτε λέξη δε μας βγεί
αρκεί η στιγμή, να μας ενώνει
αποψε θα γιορτάσουμε μαζί
ένα μπορει
μια υπόσχεση δεν μπόρεσε
ποτέ κανείς να πει
που τελειώνει
Απόψε να σε νανουρίσω θέλω
όπως παλιά, με μυστικά
κρυμένοι φόβοι μου, με τιμωρούν
μ’ ακολουθούν, σαν κουστωδία
απόψε δε χωράνε της ψυχής τα τυπικά
η απουσία σου
σαν φως στεγνό
μιας φωτεινής επιγραφής, επωνυμία
Με πυξίδα το χθες
στις χαμένες ευχές
τ’ όνειρό σου ξανά θα σαλπάρει
ότι έχεις σκορπάς
παθιασμένα ζητάς
μια οδό πιό κοντά στο φεγγάρι
Απόψε θα μιλήσουμε μαζί
εγώ κι εσύ
μια ευκαιρία μόνο
θέλουμε ακόμη
κι ίσως μπορέσουμε κι οι δυό
να δούμε απ’ την αρχή
κι ίσως μπορέσω να σου πω
κι εγώ συγγνώμη...
Στίχοι:Ηλίας Πολίτης, Διονύσης Κωτσάκης