Κουρασμένος και θαλασσοδαρμένος
κι απ’ αγάπη - αγάπη ξεχασμένος
ύστερ’ από τόσα χρόνια εγώ σ’ αγαπώ ακόμα
κι ήρθα για να σ’ έβρω πάλι
στου νησιού μας τ'ακρογιάλι.
Ώ της ακρογιαλιάς νεράϊδα
μ'άναψες φωτιά και γιάντα
μ'άναψες φωτιά και γιάντα
της ακρογιαλιάς νεράϊδα.
Γύρου-γύρου τη Κρήτη θα γυρίσω
στ'ακρογιάλια για σένα να ρωτήσω
Λασιθιώτες και Χανιώτες
Καστρινοί και Ρεθεμνιώτες
πως παντρέυεσαι μου λένε
και για τον καημό μου κλαίνε.
Που'ν τα βράδια που μ’ αποχαιρετούσες
στο λιμάνι και το γιαλό κοιτούσες
τέτοια αγάπη μπιστεμένη
το φυσώ και δε κρυγιένει
κι όμως είναι πια για σένα
περασμένα ξεχασμένα.