Ανάβω σαν την αστραπή
σαν πούλια ξενυχτάω
και περπατώ στα κύματα
και στο γκρεμό πατάω.
Και λαχταρώ το στόμα σου
να πιω τις χίλιες λέξεις
να πιω τα μύχια πάθη σου
εμένα να διαλέξεις.
Θα γίνω στον παράδεισο
μικρή σταλαγματιά
στο άσπρο σου πουκάμισο
κρυφή λαβωματιά.
Στη στάλα μου να πνίγεσαι
με τα φιλιά βαμμένα
και να πονάς σαν ντύνεσαι
κάθε πρωί για μένα.
Χορεύω τα μεσάνυχτα
σαν μια νιφάδα χιόνι
κόκκινη βάφω τη κλωστή
και μαύρο το στημόνι.
Να κλείσω μες τα χέρια μου
το όμορφο κεφάλι
να μη το δει η χαραυγή
και μου το πάρει πάλι.