Çamurlu caddelerde koalisyon ülkesinde
Tek kanallı devirlerin son bulma arifesinde
Tüplü bi televizyon kırık bi kaset çalarda
Rap müziği duyduğumda yaşım 7 idi heralde
Duvarımda posterler MJ ve Carter
Büyük bi kahramandı bence Sergen Yalçın
İlk okullu yıllarımda dışlanan bi elemanken
Rutubetli caddelerde kulaklığıma daldım
Kafeste teketekler b-boylar vardı
Ve raytırlar gri duvarları fırçalardı
Gözümle gördüklerim tarifsiz anlardı
Yaşam işte şimdi benim için star aldı
Kırılgan ve utangaçtım
İşime gelmeyen bi çok şeyden uzaklaştım
Eğtimimi dinlediğim şarkılara tamamlarken
Hiphop benim kaderimdi bundan kaçamazdım…
Bİ OKULDAN DAHA FAZLASINI BANA KATTI GELDİĞİM YER
DÜŞMANLAR VARDI KARDEŞLER VARDI BURA GELDİĞİM YER
Liseli yaşlarımda marangozhanedeydim
Yanlış hatırlamıyorsam ben 16 17 dim
Bollama kıyafetlerle atölyeye gittiğimde
Dalga geçerlerdi bense gülümserdim… Sinirlenir miydin?
Gayet iyimserdim
Ne kariyer nede okuldu bi albümdü derdim
Haftalıklar biriktirdim yok paraya çalıştım
Ben o yaşlarda içimde hayal biriktirdim…
Şehir şehir gezdim
Demo cd lerim sırtta şehir şehir gezdim
Bi umudum peşindeydim insanları sezdim
İnternette değil sahnelerde fenomendim… (emek verdim)
Şimdi 30 yaşı devirdim
Yaşadığım tecrübeden zerre pişman değilim
Dünyaya bir kez daha gelme hakkım olsa
Zerre düşünmeden yine mc'liği seçerdim…
Bİ OKULDAN DAHA FAZLASINI BANA KATTI GELDİĞİM YER
DÜŞMANLAR VARDI KARDEŞLER VARDI BURA GELDİĞİM YER