Πέτρα βαριά
στης μνήμης τα νερά
πέφτει το πρώτο φιλί μας
Το πορφυρό
σημάδι στο λαιμό
πίσω με πάει στην αρχή μας
Χάδια μεταξωτά
αμέθυστα φιλιά
πέρασα με κλωστή στα μαλλιά σου
Άνοιξες τα φτερά
για κάστρα μακρινά
άπιαστο φως η ματιά σου
Χάδια μεταξωτά
αμέθυστα φιλιά
πέρασα με κλωστή στα μαλλιά σου
Άνοιξες τα φτερά
για κάστρα μακρινά
πόρτα κλειστή η αγκαλιά σου
Μοσχοβολιά
ανάσα μου παλιά
γύρνα στ’ απάνεμο σώμα
Μια δοξαριά
λαβώνει την καρδιά
στο διψασμένο μου στρώμα