Στέκει μια κόρη
μπρος στα σκαλιά
κι έχει τα μάτια της χαμηλά
Ρίχνει το ρόδι
μες την αυλή
χίλια ρουμπίνια
σκορπά στη γη
Μες τα λευκά της
τα γιορτινά
κρατεί κανάτι
κι όλο κερνά
Με τα βραχιόλια της να χτυπούν
κάθε που βάνει
κρασί να πιουν
Μόνο η αγάπη
που δε γερνά
φτερό στο μύλο
που όλο γυρνά
Με τον αέρα
και το νερό
με το τραγούδι
και το χορό.