Καθώς γυρνάει του Κόσμου η ρόδα
θα γίνω τυχερό σου αστέρι
θα σε κοιμίσω μεσ’ τα ρόδα
μ’ ένα τραγούδι απ’ τ’ Αλγέρι
Και μόλις φθάσει τ’ όνειρό σου
στο Ισπαχάν μαζί με μένα
γλυκά θα χάνεις τον καιρό σου
σε παραμύθια ξεχασμένα
Και το πρωί θ’ αναπολείς
τα μάγια της Ανατολής
μόλις τραβήξεις την κουρτίνα
και αντικρίσεις την Αθήνα
Θα σε κοιμίσω στο μετάξι
μεσ’ το βελούδο θα σε ντύσω
κι αν κάποιο δάκρυ σου σταλάξει
μ’ ένα φιλί θα στο σκουπίσω
Σ’ ένα λιβάδι μυρωμένο
όλη τη νύχτα θα γυρίζω
κι ένα φεγγάρι ανθισμένο
θα κόβω και θα σου χαρίζω
Και το πρωί θ’ αναπολείς
τα μάγια της Ανατολής
μόλις τραβήξεις την κουρτίνα
και αντικρίσεις την Αθήνα