Μια κομψή μοντέρνα σαν και μένα
δεν μπορεί να τα `χει χαμένα
δεν μπορεί να τρέχει στις ταβέρνες
και να πίνει κρασί.
Όμως μ’ ένα δύο ποτηράκια
σβήνουν της καρδιάς τα φαρμάκια
και φωνάζω μέσ’ απ’ τη ψυχή μου
αγάπη μου χρυσή.
Ακόμα ένα ποτηράκι, ακόμα ένα τραγουδάκι
στον κόσμο που βρέθηκα τα πάντα βαρέθηκα
αγάπες και πίκρες και φαρμάκι.
Ακόμα ένα κοκκινέλι, ακόμα λιγάκι τι σας μέλει,
μου φέρνει μια ζάλη μέσα στο μυαλό
και τότε ξέρω να χαμογελώ.