Μιλάς και πίνω τη φωνή σου
τ’ αγέρι γέρνει στο κορμί σου
μιλάς τη γλώσσα του ανθού
του αναστεναγμού
και σ’ ανταμώνω στην ερημιά
και σ’ ανταμώνω στην ερημιά
Μιλάς και τρέχω στη φωνή σου
στο χώμα γείρε και κοιμήσου
μιλάς τη γλώσσα της ηχώς
που κυνηγάει το φως
και σ’ ανταμώνω στην ερημιά
και σ’ ανταμώνω στην ερημιά
Μιλάς και σβήνω τη φωνή σου
στο στόμα μου έχω το φιλί σου
μιλάς και ξέρω να σε βρω
μεσ’ στ’ αναφιλητό
και σ’ ανταμώνω στην ερημιά
και σ’ ανταμώνω στην ερημιά