Περιμένεις περιμένεις,
η μέρα φεύγει πίσω δε γυρνά.
Βαρύς ο ίσκιος στο στενό σου δρόμο
κι είναι φαρμάκι πια τα δειλινά.
Τόσα χρόνια μαύρα χρόνια
και σ’ αγαπώ ζωή ακόμα.
Βάζω πέτρα προσκεφάλι κι είναι μαχαίρι μαύρο
η νυχτιά, μα ξημερώνει κι όλα θα περάσουν,
θα σβήσει ο ίσκιος που `χεις στη καρδιά.
Τόσα χρόνια μαύρα χρόνια
και σ’ αγαπώ ζωή ακόμα.