Πόσες φορές δε βίασα τον εαυτό μου
για να τον πείσω πως μαζί δε θα ταιριάζαμε,
να κάνουμε χωριό, που λες,
άκου τα τώρα και μην κλαις
γιατί χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζαμε,
να κάνουμε χωριό, που λες,
άκου τα τώρα και μην κλαις
γιατί χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζαμε.
Συχνά πυκνά επέφταμε κι οι δυο στη γκρίνια
και χίλιες δυο πικρές κουβέντες αραδιάζαμε,
πάντοτε `πάνω στο θυμό
μιλούσαμε για χωρισμό,
γιατί χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζαμε,
πάντοτε `πάνω στο θυμό
μιλούσαμε για χωρισμό,
γιατί χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζαμε.
Εξεγελούσαμε, που λες, τον εαυτό μας
γιατί ποτέ μες στην καρδιά μας δεν κοιτάζαμε,
κάναμε λάθη φοβερά
και πέσαμε στη συμφορά,
αφού χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζαμε,
κάναμε λάθη φοβερά
και πέσαμε στη συμφορά,
αφού χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζαμε.