Ξενύχτη, μάνα μου, με βρίσκεις στα όνειρα μου
Το φως στην κάμαρα μου μη μου τ’ ανάβεις πια
Μέτρησε με το δάκρυ σου τριάντα τόσα χρόνια
Κι αν σου `δωσα εγγόνια, σου πήρα την καρδιά
Μέτρησε, μάνα, μέτρησε χρόνια στην εξορία
Μέτρησε, μάνα, μέτρησε τα χρόνια στα βουνά
Και πες μου αν μας περίσσεψε μια ώρα ευτυχία
Μια ώρα για γυναίκα και παιδιά
Δραπέτη, μάνα μου, με βρίσκεις στην καρδιά μου
Τα γκρίζα τα μαλλιά μου δε θέλουνε φιλιά
Μ’ έμαθες μες στη φτώχια μου να ζω, στην περηφάνια
Επήρα την ορφάνια και συ την ερημιά