Μόλις πέσει ο ήλιος πίσω απ’ τα βουνά
θέλω να σε δω ξανά
κι όλο περιμένω κάτω απ’ την ελιά
που μου πρωτοχάρισες φιλιά.
Στη γέρικη ελιά που κάναμε φωλιά
τον έρωτα μου τώρα κλαίω
συντροφιά με τα πουλιά.
Μόλις απλωθεί στη γη το δειλινό
δεν μπορώ αν δε σε δω
κι όταν έρθουνε στο νου μου τα φιλιά
τρέχω αμέσως στην ελιά.
Στη γέρικη ελιά που κάναμε φωλιά
τον έρωτα μου τώρα κλαίω
συντροφιά με τα πουλιά
δίχως χάδια κι αγκαλιά.