Σαν του λυράρη η δοξαριά, μερώσει την ψυχή σου,
αηδόνια δάση και βουνά, θα τραγουδούν μαζί σου
σε μουσικές που υφάνανε με αργαλειό τα αστέρια,
για αγάπες που ξωμείνανε σε αφέγγαρα νυχτέρια
χορό στεριώνει ο άνεμος στους σύμπαντος τις πίστες,
κι οι καντιφέδες κι οι αετοί δικοί σου θα ναι μύστες
σε μουσικές που υφάνανε με αργαλειό τα αστέρια,
για αγάπες που ξωμείνανε σε αφέγγαρα νυχτέρια
με ένα λαούτο αγκαλιά η νύχτα θα σε ορίσει,
να γλυκοπαίζεις στην αυγή σκοπούς για να ξυπνήσει
σε μουσικές που υφάνανε με αργαλειό τα αστέρια,
για αγάπες που ξωμείνανε σε αφέγγαρα νυχτέρια