Γιε μου, μικρός σαν ήσουνα
πετούσες σαν φτερούγα
και κάρφωνες τα μάτια σου
προς την μεγάλη ρούγα
Τό `ξερα πως τ’αητού
το μέγα πέταγμα σού πρέπει
Πάρ’ την ψυχή μου φυλαχτό
και την καρδιά μου σκέπη
Την λάμπα άναψα για σε
να βλέπεις σαν νυχτώνει
κι απ’ την φωτιά μου, ζεστασιά
θε νά `χεις μες στο χιόνι