Een dag voor ik moet sterven
Wil ik op blote voeten
Over de wereld zwerven
Om mensen te ontmoeten
Die, net als ik, niet wisten
Die, net als ik, niet konden
Die zoveel kansen misten
En zoveel harten wonden
Tot aan vandaag
Ik zal de mensen zeggen
Hoe zeer 't deed te falen
Naar goud geluk te dreggen
En niets omhoog te halen
Dan telkens nieuwe blijken
Van eigen onvermogen
Van steeds te laag te reiken
En steeds te zwak te pogen
Tot aan vandaag
Ik zal met hen bepraten
Hoe goed 't was te hopen
Te minnen en te haten
En zomaar wat te lopen
En zomaar wat te spuwen
Naar al de lieve dingen
Waarvan de bloemen geuren
Waarvan de vogels zingen
Tot aan vandaag
Een dag voor ik moet sterven
Wil ik met open oren
Over de wereld zwerven
Om een keer nog te horen
De stemmen van 't water
De dieren en de mensen
Om hen, voor nu en later
't Beste toe te wensen
Vanaf vandaag