Ik voel me niet diepzinnig of bijzonder
En toch ben ik voor hem een ander land
Ik vraag bijvoorbeeld gaan we naar het strand
En hij kijkt of ik uit ben op gedonder
Bij alle vragen grijpt hij naar zijn krant
Voor al mijn kleien zorgen duikt hij onder
Zijn dooddoener is: schat je bent een wonder
En wonderen gaan boven mijn verstand
Ik voel me geen ongrijpbare materie
Geen raadsel, geen onpeilbaar diep ravijn
Geen Sfinx, zo is er nog een hele serie
Ik praat, ik hang zijn sokken aan de lijn
Ik haat de kreet, de vrouw is een mysterie
Maar wie zou niet een wonder willen zijn
Ik worstel door mijn rommelige dagen
En als ik 's avonds de gordijnen sluit
Bespiet ik in de spiegelende ruit
Een vrouw die ik hardgrondig kan beklagen
Een warrig hoofd een veel te bleke huid
Is dit nu, hoor ik me zachtjes vragen
De briuoid die hier naar binnen werd gedragen
Ik zie het in, ik zie er niet meer uit
Het kleinste compliment is dan gelogen
En elk gebaar hoe goed bedoeld dan fout
Hij kijkt, hij zou mijn tranen willen drogen
Zijn mond beweegt, ik heb het al vertaald
Niet bang zijn zegt ie, jij blijft in mijn ogen
Het wonder dat zich elke dag herhaalt