Dat was een mooie monoloog
Dat was me op het lijf geschreven
En dat kwam zomaar naar omhoog
Dat stond, dat deed ik toch maar even
Hij trilde op z'n fundament
De uit beton gegoten bouwer
De jeune-premier werd tien jaar ouder
En iedereen is weggerend
Ik kan 't nog
Ik heb vanavond wel 'n sof beleefd
Maar als je mij de juiste tekst maar geeft
Dan slaat de vlam weer in de pan
Ik kan, ik kan, ik kan, ik kan 't nog
Ik dacht: ik heb m'n dooie punt bereikt
De hele zaal keek zo verongelijkt
Maar even later blijkt dan toch
Ik kan 't nog
Ik kan 't nog
Ik kan 't nog
Ik kan 't nog
Wat had ik anders moeten doen
In 'n soort zenuwcrisis raken
Of na die smet op z'n blazoen
Een einde aan m'n leven maken
Of op de grond gezakt van spijt
Beweren dat ik stof zal eten
Welnee, ik heb 't uitgekreten
Ik ben eraf, ik ben 't kwijt
Ik ben er weer
En ik heb alles van me afgeschud
Ik voel me allengs minder uitgeput
Ik voel 'n kracht die ik herken
Ik ben, ik ben, ik ben, ik ben er weer
En ik zal blijven, dat bezweer ik u
Maar uit ervaring sprekend weet ik nu
Dat ik dus nooit meer jubileer
Ik ben er weer
Ik ben er nog
Ik kan 't nog
Ik kan 't nog
Iedereen dacht dat dit 't einde was
Ze kennen Fien niet, hier begint 't pas
Ze zullen weten wie ik ben
Ik ben, ik ben, ik ben, ik ben er nog
En ik maak morgen al een nieuw begin
En dringt 't slotapplaus m'n oren in
Dan ga ik terug, wel twintig keer
Ik ben er weer
Ik ben er weer
Ik ben er weer
Ik ben er weer
Ik kan 't nog