Είμ’ εργάτης στο λιμάνι, που κανένας δε με φτάνει
και δουλεύω νύχτα μέρα, σαν λιοντάρι διαλεχτό.
Πάντα στέκομαι στο βίντσι1 και προσέχω τις γωνιές
και φωνάζω "Βίρα Μόλα!", και μετρώ τις σαμπανιές
Το βραδάκι όταν φτάνει και σχολάσω απ’ το λιμάνι,
πάμε για κατοσταράκι και για όμορφες πενιές.
Και την άλλη μέρα πάλι, με μια όρεξη μεγάλη,
τη δουλειά ξαναρχινάμε, όλο κέφι και χαρά.