Güneşin koynunda yetiştirdim ben aşkı
Seni senden alıp da koşup kaçtım ben sanki
Avuçlarım terlerken sensizliğin
hasreti
Yanak yanagaydı yaslarımla özlemler
Gün olur kervan döner
Aşk biter ocak söner
Yar dediğim bilmezse
Her dost bin acı söyler
Gözlerimi kapatmam aşıksam da kendime
Dostları ortak etmem kendi derdime
Birgün herkes dönecek ne de olsa özüne
Kem gözleri değdirmem güzel yüzüme
Gün biter gece çöker
Hasretin beni böler
Sensiz ben bir hiç ise
Bensiz sen dünya eder