Ό, τι θέλησες το είχες
κι όλα σου είναι δικά μου.
Να σε βλέπω θέλω μόνο,
να κορώνεις το σεβντά μου.
Γίνεσαι καπνός τα βράδια,
πού γυρίζεις, πού πηγαίνεις,
μου μασάς τις εξηγήσεις
και το νου μου αρρωσταίνεις.
Θα σε βρω, θα σε τσακώσω,
σ’ άλλους χώρους που κυλιέσαι,
για να δω τι λες και κάνεις,
κι ύστερα πια δε μιλιέσαι.
Δεν αντέχω άλλο πλέον,
τέρμα οι υποχωρήσεις.
Θα τα παίξω μία κι έξω,
για να δω αν θα γυρίσεις.
Όπως ήσουν γίνε κι έλα,
ξέχνα πια το μάλωμα,
και θα γίνω γω για σένα,
φως μου, παρανάλωμα.
Ρίξε μπόλικη μπενζίνα,
κάθε πράγμα εύφλεκτο,
στάχτη κάνε τον καημό μου,
που σε βγάζει έκθετο.