Εγώ το πλουσιόπαιδο που ζούσα σε σαλόνια
για δέστε πως κατάντησα με άπλυτα πουκάμισα
και τρύπια παντελόνια
ω! κι ας ζούσα σε σαλόνια
Ότι κι αν είχα σ’ αυτή τη πλάση
για μια γυναίκα το `χω χάσει
Εγώ που ζούσα μέχρι χτες στην αριστοκρατία
απ’ της γυναίκας την οργή ξημέρωσα μια χαραυγή
να ζω στην αλητεία
ω! και μες τη δυστυχία
Ότι κι αν είχα σ’ αυτή τη πλάση
για μια γυναίκα το `χω χάσει
Για δες ο άσωτος υιός ο κόσμος με φωνάζει
κι εγώ το δρόμο μου τραβώ μ’ ένα χαμόγελο πικρό
και λέω δεν πειράζει
ωωωωωωω κι ο κόσμος ας φωνάζει
Ότι κι αν είχα σ’ αυτή τη πλάση
για μια γυναίκα το `χω χάσει