Verse 1:
Bilinmezlik haddi aştı
Yetinmezlik sırra kadem bastı
Yolcular yolunu şaşırdı
Kestirmeden saptı bir hazana ulaştı
Yazan kalem mürekkebin koynunda ağladı
Bir an durdurdum sordum kendime
Unutuldum çok çabuk niye
Umduğumu buldum sandım
Ben umudumdan yoksun hayâl kurdum
Aksınlar ömrümden şelale misali yıllarım
Benim pişmanlık seanslarıma denk gelmez kararlarım
Kaderin cilvesiydi deyip geçmekten bıkmadım
Geçip giderken arkama bakmadım
İsyanım yok, suçu üstüme aldım
Belki bu yüzden hata yaptım, bilemem
Rehavetimden göremem
Yanlış mı yaptım?
Nakarat:
Bir gün 'ne çıkarsa bahtıma”
Deyip çıktım uzunca bir yola
Dönemem bir daha asla
Seçemem şansımı zorla
Tutunamadım ahtıma
Çıktım usulca yapay tahtıma
İnemem bir daha asla
Seçemem şansımı zorla
Verse 2:
Belirgindi herşey, şeffaf ve temiz
Saflık yüzde doksan dokuzken
Yüzde birlik olasılıkla kirlenir deniz
Çünkü hain elini sıktığından elleriniz pis
Sonunuz kelepçe ve hapis
Bir an durdurdum sordum kendime
Unutuldum çok çabuk niye
Umduğumu buldum sandım
Ben umudumdan yoksun hayal kurdum
Bir an durdurmak imkansız
Gelir duyguların anlamsızsa
Ele geçirir seni insafsızca
Tutsak eder kalbini zorla
Yaksınlar gönlümden atsınlar çokçasını
Ölüm kapıda beklerken hazırlamış bohçasını
Korku sardı iyice düşünürken acısı
Bilseydin yapmazdın bu kötülüğün yarısı
Yalnızlık kapladı her yanımı
Varlığınla yaşat ya da al canımı
Sözlerin kalbinin aynası mı?
Seçemedim bir türlü şansımızı
Nakarat x2:
Bir gün 'ne çıkarsa bahtıma”
Deyip çıktım uzunca bir yola
Dönemem bir daha asla
Seçemem şansımı zorla
Tutunamadım ahtıma
Çıktım usulca yapay tahtıma
İnemem bir daha asla
Seçemem şansımı zorla