Verse 1:
Mektuplar yazılmakta geçmişe
Okunur tek nefeste, dokunur gönülden gönüle
Ruhum kalbe darbe teşebbüsünde, dilim teneffüste
Nasıl tereddüt bu hayrı alamet bir tesadüfle?
Beden sebepsizlik ikametinde
Yolunu kaybedenler kulübünün istikametinde
İhtiyar bu iklim, ihtiyattan uzak, ihtiyaçtan ırak
Külliyatı sanat, tüm hayatı geçti bilgelikle
Yaşaman için ölümü delmen gerek
Mümkünatı yok, bunu asla denememen gerek
Geceyi kör eden karanlık güneşsizlik demekmiş
Dünya güneşe, güneş dünyaya dönekmiş
Ateş parçalıyor günü, soğuk donduruyor dünü
İkisi de yaşatıyor kısa ölümü
Bahçe kuraklıkla cebelleşirken
Sulamak yerine sakın suçlama solan gülü
Nakarat:
Mektuplar yazılır geçmişime
Ulaşır sandım bak ellerime
Buna aldandım kendimi kandırdım
Yazık ettik ömrümüze
Yanmazken kendi derdimize
Buna aldandım kendimi kandırdım
Mektuplar geçmişime ulaşamaz artık
Bak ellerime yine aldandım
Kendimi kandırdım
Yazık ettik ömrümüze
Yanmazken kendi derdimize
Yine aldandım kendimi kandırdım
Verse 2:
Kandırıldım öylece
Tüm hayatım çözümü olmayan bir bilmece
Bilinmezlik dengesizce saldırıp da rehin tutar kafeste
İyimserlik bu dünyada kalır rezil kepaze
Zaman geçer kayar şiraze
İradeni kaybedersen olanaksız iade
İdareten beden canlı cenaze bilindik bu hikaye
Silindikçe maziden biz okunmuyor esame
Kalleş ekmeğine yağ sürme kardeş
Aç kollarını alma mazlum ahı
Bu düzen, nifak tohumlarını eken tohumun
Torunlarının kanlı miras oyunları madalyonun çift tarafı kirli
Tüm insanlar kinli
Geçmiş aklanır bugünden olsaydı haberi
Mektuplar seferi güvercinler dönsün geri
Yerine beyaz güvercinler salın barış elçisi
Nakarat:
Mektuplar yazılır geçmişime
Ulaşır sandım bak ellerime
Buna aldandım kendimi kandırdım
Yazık ettik ömrümüze
Yanmazken kendi derdimize
Buna aldandım kendimi kandırdım
Mektuplar geçmişime ulaşamaz artık
Bak ellerime yine aldandım
Kendimi kandırdım
Yazık ettik ömrümüze
Yanmazken kendi derdimize
Yine aldandım kendimi kandırdım