Χρώματα
Γεμίζουνε την άδεια μου φωλιά
Σκεπάζει το κορμί μου μια σκιά
Το όνομά σου λέω και στο σκοτάδι κλαίω
Χρώματα,
Αλλάζουνε του τοίχου το ντεκόρ
Η ανάγκη μου έχει σπάσει τα ρεκόρ
Γιατί αν δεν προφτάσω να σε ξαναγκαλιάσω
Θα κρυφτώ σε μια ευχή που δε βγήκε αληθινή
Και μονόδρομος θα γίνει η σιωπή
Και δε θα μιλάω
Γιατί σ’ αγαπάω όλα τα ξεχνάω, δε με νοιάζει τίποτα
Τι θα πουν οι άλλοι αν γυρίσεις πάλι
Δε με νοιάζει, όλα είναι ύποπτα,
Χρώματα
Χρώματα, γεμίζουνε τον άδειο μου βυθό
Ό,τι έχω στη ζωή μου είναι εδώ
Κι αν όλα θα τα σπάσω, πάλι δε θα ξεχάσω
Χρώματα,
Τις μαύρες μου να διώξουν δεν μπορούν
Με βλέπουν και απλά με συμπαθούν,
γιατί αν δεν προφτάσω να σε ξαναγκαλιάσω